-
1 tryb
Ⅰ m (G trybu) 1. (metoda) mode, method- tryb wprowadzania reform a procedure for introducing reforms- tryb postępowania a course of action- toczyć się swoim/dawnym trybem to run a. take its former course- tryb życia lifestyle- zwolnić kogoś w trybie natychmiastowym książk. to dismiss sb with immediate effect- w trybie pilnym książk. as a matter of urgency2. zw. pl Techn. gear(wheel) 3. Jęz. mood- tryb orzekający a. oznajmujący the indicative (mood)- tryb rozkazujący the imperative (mood)- tryb przypuszczający a. warunkowy the conditional4. Muz. mode Ⅱ tryby plt przen. (mechanizm) machine- sprawa dostała się w tryby biurokracji the case got lost into the bureaucratic machine* * *mode; JĘZ mood- tryby* * *mi1. (= metoda) mode, method, way; tryb postępowania course of action; tryb życia way of living, lifestyle; prowadzić spokojny tryb życia lead a quiet life; siedzący tryb życia sedentary life.2. tryby techn. gears; cogwheels.3. jęz. mood; tryb oznajmujący/rozkazujący/łączący the indicative/imperative/subjunctive (mood); tryb przypuszczający l. warunkowy the conditional (mood).4. muz. mode.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tryb
-
2 tryb
-
3 tryb
tryb życia Lebensweise f;iść swoim trybem seinen gewohnten Gang gehen;w trybie przyśpieszonym im Eilverfahren;w trybie doraźnym JUR im Schnellverfahren;tryb oznajmujący GR Indikativ m;tryb przypuszczający GR Konjunktiv m;tryb rozkazujący Imperativ m -
4 przypuszczający
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przypuszczający
-
5 przypuszczający
-
6 przypuszczający
-
7 Konjunktiv
Konjunktiv ['kɔnjʊŋkti:f] <-s, -e> mling tryb m warunkowy [o przypuszczający]
См. также в других словарях:
tryb — m IV, D. u, Ms. trybbie; lm M. y 1. «ustalony porządek, zwyczaj załatwiania określonych spraw; metoda postępowania, sposób, system» Tryb postępowania, załatwiania czegoś. Sprawa została załatwiona w trybie przyśpieszonym. Wszystko idzie, toczy… … Słownik języka polskiego
przypuszczać — ndk I, przypuszczaćam, przypuszczaćasz, przypuszczaćają, przypuszczaćaj, przypuszczaćał, przypuszczaćany przypuścić dk VIa, przypuszczaćpuszczę, przypuszczaćpuścisz, przypuszczaćpuść, przypuszczaćcił, przypuszczaćpuszczony 1. «pozwalać komuś,… … Słownik języka polskiego
warunkowy — «związany z warunkiem, warunkami; zależny od pewnych warunków» Umowa warunkowa. Warunkowe zwolnienie (więźnia). Warunkowe zawieszenie wykonania kary. ∆ jęz. Zdanie warunkowe «zdanie wyrażające pewien warunek, od którego spełnienia zależy inna… … Słownik języka polskiego
powinien — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk cz. teraźniejszy lp m em, eś, powinien, ż powiniennnam, powiniennnaś, powiniennna, n powiniennno, lm mos powiniennniśmy, powiniennniście, powiniennni, nmos powiniennnyśmy, powiniennnyście, powiniennny, cz. przeszły lp… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
winien — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk cz. teraźniejszy lp em, eś, winien, ż winiennnam, winiennnaś, winiennna, n winiennno, lm mos winiennniśmy, winiennniście, winiennni, nmos winiennnyśmy, winiennnyście, winiennny, cz. przeszły lp m em był, eś był,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień